Pada entri yang lalu saya menceritakan mengenai perancangan pemerolehan. Jadi, pada entri kali ini saya akan berkongsi tentang pengalaman saya mempelajari bahasa asing iaitu BAHASA JEPUN semasa berada di alam persekolahan menengah. Di sekolah saya, semua pelajar diwajibkan mempelajari bahasa asing dan bahasa asing yang ditawarkan ialah Bahasa Jepun, Bahasa Arab dan Bahasa Jerman. Saya telah memilih untuk mempelajari Bahasa Jepun mungkin kerana pada masa itu saya terpengaruh dengan tayangan drama-drama Jepun di kaca televisyen.
Semasa mempelajari Bahasa Jepun, saya mendapati dalam Bahasa Jepun terdapat tiga jenis tulisan iaitu hiragana, katakana dan kanji. Pada awal pembelajaran, saya telah diajarkan tulisan hiragana dan semasa berada di tingkatan dua, saya telah diajarkan tulisan katakana. Tulisan kanji diajarkan semasa saya berada di penggal kedua persekolahan tingkatan dua. Semasa belajar Bahasa Jepun, saya berasa sangat seronok tapi pada masa yang saya berasa takut kerana sensei (guru) yang mengajar sangat tegas menyebabkan kami sentiasa fokus semasa belajar. Beberapa perkataan Jepun yang masih saya ingat seperti cara memperkenalkan diri, cara meminta maaf, nombor dalam Jepun dan beberapa lagi. Disebabkan tidak memperatikkan penggunaan Bahasa Jepun, pemahaman Bahasa Jepun saya menjadi sangat terhad. Antara perkataan yang masih saya ingat ialah :
- Kawai yang bermaksud comel
- Ame yang bermaksud sama ada hujan atau manis
- Umai yang bermaksud sedap
- Oishi juga bermaksud sedap
- Sumimasen/gomenasai yang bermaksud maaf dan beberapa lagi
No comments:
Post a Comment